ดาวเทียม ไทยคม หินลองทอง "การเมือง" "โวหาร" การเมือง

ที่มา ข่าวสด

สัมผัสความคึกคักของ นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ในการจะซื้อคืนดาวเทียมไทยคมกลับมาเป็นสมบัติของชาติแล้ว

เป็นปลื้ม

เป็นปลื้มในแนวทางชาตินิยม อันเป็นสีสันเดียวกันกับที่ พล.อ.สนธิ บุญยรัตกลิน เคยสำแดงออกมาในห้วงภายหลังการรัฐประหารเดือนกันยายน 2549 ไม่นานนัก

เป็นความชาตินิยมถึงขนาดจะสละเงิน 1 ล้านบาทเพื่อนำร่องในการซื้อคืน

เพียงเพราะดำเนินการอย่างฉาบย้อมด้วยความคิดในแนวทางชาตินิยม จึงทำให้ไม่มีคนสงสัยว่าเงิน 1 ล้านบาทได้มาอย่างไร

เช่นเดียวกับ เพราะการเคลื่อนไหวในเรื่องซื้อคืนดาวเทียมไทยคมของ นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ประสานกับ นายกรณ์ จาติกวณิช ประสานกับ นายจุติ ไกรฤกษ์ ประสานกับ นายศิริโชค โสภา ฉาบย้อมด้วยแนวทางชาตินิยม

จึงไม่มีใครคิดอย่างรอบคอบว่า แล้วจะสำเร็จหรือไม่อย่างไร



คนไทยถูกหลอกง่ายๆ อย่างนี้เอง นักการเมืองทั้งหลายจึงเอาแต่พูด พรรคการเมืองทั้งหลายจึงเอาแต่แถลง แต่ไม่สนใจว่าจะทำได้จริงหรือไม่

เหมือนที่ พล.อ.สนธิ บุญยรัตกลิน เคยประกาศทวงคืนดาวเทียมไทยคมมาแล้ว

เหมือนที่ นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ นายกรณ์ จาติกวณิช นายจุติ ไกรฤกษ์ นายศิริโชค โสภา ตั้งท่าตั้งทางว่าจะทวงคืนดาวเทียมไทยคมมาแล้ว

ทุกคนทำตัวเหมือนเภสัชกรที่เขียนใบสั่งยา โดยไม่สนใจว่าคนไข้จะหายหรือไม่

เพียงเขียนใบสั่งยาก็ถือว่าทำหน้าที่เรียบร้อยแล้ว แต่การกินยาของคนไข้จะส่งผลอย่างไร หายหรือไม่หาย หาได้เป็นความรับผิดชอบไม่

นักการเมืองไทยเป็นอย่างนี้ พรรคการเมืองไทยเป็นอย่างนี้

ก่อนอื่นต้องคิดวาทกรรมหรูๆ ก่อนอื่นต้องนำเสนอนโยบายอย่างวิลิศมาหรา ประเภท 90 วันทำได้ทันที

แต่ผ่าน 90 วันไปแล้วได้ผลหรือไม่ ไม่สน



แท้จริงแล้ว คำพูดของนักการเมือง ข้อเสนอหรือนโยบายของพรรคการเมือง เสมอเป็นเพียงบาทก้าวหนึ่ง อาจฟังดูสวยหรู แต่มิได้เป็นบรรทัดฐานชี้ขาดอย่างแท้จริง

บรรทัดฐานอยู่ที่ว่า คำพูดนั้น นโยบายนั้นสามารถปฏิบัติได้หรือไม่

นั่นก็คือ ที่บอกว่า 90 วันทำได้นั้นเมื่อผ่าน 90 วันไปแล้วได้ลงมือทำอย่างที่เปล่งประกาศหรือไม่ และผลของการปฏิบัติเป็นอย่างไร

มิใช่เพียงแค่พูดก็ถือว่าได้ทำไปแล้ว

เหมือนที่ นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ พูดว่าจะซื้อคืนดาวเทียมไทยคม หลายคนก็คิดว่า นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ได้ทำไปแล้ว

ทั้งๆ ที่ในความเป็นจริงยังมิได้มีการศึกษาแนวทางในทางการปฏิบัติเลย

ไม่ว่าจะเป็นกระทรวงการคลัง ไม่ว่าจะเป็นกระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร ไม่ว่าจะเป็นกรมประชาสัมพันธ์ที่กำกับและดูแลอสมท

ทุกอย่างจึงเสมอเป็นเพียงคำพูดที่ลอยไปในความว่างเปล่าของพาหิรากาศ



ถามว่าบรรทัดฐานในการตรวจสอบนักการเมือง ตรวจสอบพรรคการเมืองอยู่ที่ใด

เป็นการวัดจากคำพูดหรือโวหารอันสวยหรู กระนั้นหรือ เป็นการวัดจากการเขียนนโยบายอย่างวิลิศมาหรา มากด้วยคำมั่นสัญญา กระนั้นหรือ

การกระทำที่เป็นจริงต่างหาก คือ คำตอบสุดท้ายของทุกนักการเมือง พรรคการเมือง