ด้วยเหตุผลดังกล่าวนี้เอง ทำให้องค์กรอย่าง Human Right Watch ไม่กล้าเรียกร้อง ให้รัฐบาลในสมเด็จพระราชินีบรมราชินีนาถของข้าพเจ้า ส่งตัวอดีตผู้นำของท่าน กลับมาดำเนินคดีในประเทศ เพราะองค์กรนั้นรู้ดีว่า ไม่มีหลักฐานอันใดเลย ที่จะพิสูจน์ความผิดตามข้อกล่าวหา จึงได้แต่เพียงยื่นคำร้อง ไปยังสมาคมฟุตบอลอังกฤษ ไม่ให้อดีตผู้นำประเทศของท่าน เข้ามามีส่วนในการบริหารกิจการฟุตบอล ในทีมที่ซื้อขาดมาแล้ว
ดังนั้น Human Right Watch จึงถูกสมาคมฟุตบอลอังกฤษ ตอบโต้กลับไปอย่างแข็งกร้าว พร้อมคำกล่าวหาองค์กรนี้ ไม่ได้ไป watch แต่ดันไป wag และนั่งเทียนเขียนข่าวเอาส่งเดช ดังที่ปรากฏรายละเอียด ตามข่าวที่สื่อนำเสนอไปแล้ว
รัฐบาลของสมเด็จพระบรมราชินีนาถ แห่งเกรตบริเตนนั้น ก็ไม่ได้มีความเห็นแตกต่าง จากสมาคมฟุตบอลอังกฤษ เพราะยังไม่เห็นมีคดีใดๆเลย ที่เกี่ยวพันพาดพิงมาถึงตัวอดีตผู้นำของท่าน คงมีแต่การกล่าวหาที่เลื่อนลอย ไม่ชอบด้วยกฎหมาย จากองค์กรที่จัดตั้งขึ้นตามคำสั่งโดยมิชอบ ของคณะเผด็จการเท่านั้น
สำหรับกรณีกล่าวหาว่า อดีตผู้นำ สั่งการ ‘ฆ่าตัดตีน’ กว่า 2,000 ศพนั้น ยิ่งไร้สาระเป็นที่สุด เพราะนายกรัฐมนตรีรัฐบาลเผด็จการของท่าน ได้สั่งการให้กระทรวงยุติธรรม สอบสวนหาความจริง แต่ดำเนินการมาเกือบปี ยังไม่มีผลออกมาว่าใครกระทำผิดแม้แต่รายเดียว จนพลเมืองของประเทศท่าน ถึงกับพูดกันให้อื้ออึง ว่า
“จับไม่ได้ แม้กระทั่งหมาสักตัว!”
รัฐบาลและกระทรวงยุติธรรมของท่าน ดีแต่ออกข่าวสร้างความสับสนให้กับประชาชน สร้างเงื่อนไขฉุดรั้งการทำงาน ของเจ้าหน้าที่ฝ่ายปราบปราม พร้อมการกลับมาแพร่กระจายอย่างกว้างขวาง ของยาเสพติดซึ่งบัดนี้นั้น
ได้ลงหลักปักถ่ออย่างมั่นคง ในประเทศที่น่าสงสาร ของท่านอีกครั้ง!
ด้วยเหตุนี้เอง กระทรวงยุติธรรมภายใต้รัฐบาลฮุนตา และเผด็จการทหารหนุนหลังของท่าน จึงต้องต้องแก้เกี้ยว ปิดบังความอายและความไร้สมรรถภาพ ด้วยการตั้งโดยอดีตประมุขฝ่ายอัยการ และเคยเป็นผู้ร่วมก่อตั้งพรรคการเมือง กับอดีตผู้นำของท่าน ขึ้นมาเป็นประธานคณะสอบสวนอิสระ เพื่อพิสูจน์ความจริง โดยไม่มีกำหนดระยะเวลา จึงมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างหนาแน่นว่า คงต้องดักดานสอบสวน ไปจนถึงชาติหน้า เป็นอย่างเร็วที่สุด
สรุป
รัฐบาลในสมเด็จพระบรมราชินีนาถของข้าพเจ้า จะไม่มีวันส่งตัวอดีตผู้นำไปตามคำร้องขอของชาติเผด็จการ โดยเด็ดขาด หรือแม้จะมีการจัดระบอบ ที่อ้างว่าเป็นประชาธิปไตยขึ้นในประเทศของท่าน และถ้ารัฐบาลที่เข้ามาบริหารใหม่ จะดำเนินการขอร้องเช่นนี้อีกครั้ง
รัฐบาลแห่งเกรตบริเตน จะไม่ยินยอมส่งตัวอดีตผู้นำของท่าน อย่างแน่นอน!
นอกจากนี้ ยังมีความเห็นของนักกฎหมายยุโรปและสหรัฐ ที่มีทิศทางไปในทางกันว่า ผู้ที่เป็นก่ออาชญากรรมแท้ที่จริงแล้ว น่าจะเป็นบุคคลที่ใช้กำลังเข้าเปลี่ยนแปลง ระบอบการปกครองประเทศจากประชาธิปไตย ไปเป็นการปกครองแบบเผด็จการนั่นเอง
ดังนั้น พวกทหารฮุนตาเหล่านั้นต่างหาก ที่เป็นอาชญากรตัวจริง ถ้าบุคคลเหล่านี้หลบหนีการดำเนินคดีจากประเทศใด เข้ามาอยู่ในสหราชอาณาจักร และหากเราได้รับ
คำขอเช่นเดียวกัน จะพิจารณาอย่างถ้วนถี่ และอาจส่งตัวให้กับรัฐบาลประเทศผู้ขอ ก็เป็นไปได้
จึงเรียนมายังท่าน ในฐานะมิตรสนิท ที่คุ้นเคยกันมายาวนาน จึงต้องการให้ท่านรัฐมนตรีฯ ได้ใคร่ครวญถึงบทบาทและกลยุทธ์ดำเนินการ ในเรื่องการขอส่งผู้ร้ายข้ามแดนนี้ให้จงดี ขอได้ใช้ความพยายาม สื่อให้รัฐบาลฮุนตาของท่าน และคณะทหารเผด็จการที่หนุนหลังของเขา เข้าใจให้จงได้ ว่า
อย่าได้กระทำการ ที่โง่เขลาเบาปัญญา ด้วยการขอตัวอดีตผู้นำของท่าน กลับมาดำเนินคดีในประเทศเป็นอันขาด เพราะจะต้องถูกรุก พร้อมกับถูกตอบโต้ทางการทูต อย่างหนักแน่นและรุนแรง จนรัฐบาลฮุนตาและระบอบเผด็จการทหารของท่าน จะต้องเสียหน้าและอับอาย รวมทั้งได้รับการดูถูกเกลียดชัง ในสังคมระหว่างประเทศซ้ำซากอีก
ขอให้ท่านในฐานะรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ ช่วยอธิบายให้พวกเขา ทั้งรัฐบาลและคณะฮุนตา ได้เข้าใจวิถีประชาธิปไตย และวิธีปฏิบัติของชาติอารยะในเรื่องนี้ โดยละเอียดด้วย
ข้าพเจ้า ยินดีช่วยคลี่คลายความหนักใจของท่าน ฉันมิตรสนิท สืบไปอีกนานเท่านาน
ด้วยความปรารถนาดี
ลงชื่อ.....................(เว้นว่างไว้)
นั่นเป็นข้อความ ตามจดหมายทั้งหมด ที่ปรากฏต่อสายตาคำฝาย!
เมื่อชายหนุ่มได้อ่านจดหมายเก็บตกฉบับนี้แล้ว เขาเข้าใจได้ทันทีว่า เอกสารที่เก็บได้นั้น ยังไม่ใช่เป็นจดหมายตัวจริง หากแต่เป็นเพียงร่างจดหมาย เพราะยังไม่มีการลงนาม
คำฝายทราบดีว่า เจ้าของจดหมายไม่ได้พูดถึงเรื่องการเมือง ในประเทศ “แสนจะขัน” ของเขาแน่ เพราะบ้านเมืองของคำฝายนั้น พลเมืองไม่เคยพบเห็นการปฏิวัติรัฐประหาร มานานกว่า 500 ปี (ห้าร้อยปี) แล้ว
ดังนั้น จดหมายฉบับที่เขาเก็บได้ น่าจะเป็นร่างจดหมาย ของเจ้าหน้าที่ประจำสถานทูตอังกฤษในประเทศอื่น ซึ่งคงมาพักโรงแรมในเมืองของเขา และเผอเรอทำตกไว้ก็ได้ เพราะสถานทูตเมืองผู้ดีประจำกรุงแสนจะขัน อยู่ใกล้โรงแรมหรู ซึ่งตั้งอยู่บนถนนสายที่คำฝายมีหน้าที่ทำความสะอาด นั่นเอง
แม้จะไม่ทราบว่า สิ่งที่ตนเก็บได้จะเป็นจดหมายของสถานทูตอังกฤษ ประจำประเทศอะไรกันแน่ แต่ชายหนุ่มผู้มีการศึกษาอย่างคำฝาย พอจะเดาได้ว่า จดหมายฉบับที่เขาเก็บได้นี้ มาจากบุคลากร ของสถานทูตอังกฤษประจำประเทศใด
ด้วยความเป็นพลเมือง ที่มีความรับผิดชอบสูง คำฝายจึงเดินไปซื้อแสตมป์ จากเครื่องระบบหยอดเหรียญ ติดหน้าซองจดหมาย แล้วลงมือจ่าหน้าซองทันที
คำฝายไม่ได้จ่าหน้าซองถึงเจ้าหน้าที่ทูตอังกฤษ ประจำประเทศที่เขาคิดไว้ แต่
กลับจ่าหน้าถึง รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ ซึ่งทางสถานทูตอังกฤษเจ้าของจดหมาย มีความประสงค์จะสื่อข้อความไปถึงโดยตรง ไม่มีมนุษย์คนใดทราบว่า
คำฝายจ่าหน้าซองถึงรัฐมนตรี ประเทศใดกันแน่?
แต่...
ณ วินาทีนั้น หากท่านผู้อ่านที่เคารพ ยืนอยู่ตรงจุดเดียวกับคำฝาย แล้วมองขึ้นไปบนฟ้า จะเห็นนกแร้งตัวหนึ่ง บินนำฝูงยู่สูงเหนือเมืองแสนจะขัน เจ้าสัตว์ใจบุญที่กินแต่ของตาย เหลือบตาแร้งที่เป็นเลิศในการมองระยะไกล ลงมาดูจ่าหน้าจดหมายของหนุ่มปริญญา แต่มากวาดถนน และได้เห็นชื่อประเทศ ที่คำฝายเขียนบนหน้าซองนั้น อย่างชัดเจน
เจ้าแร้งหัวหน้าตัวนั้นรู้ทันทีว่า นั่นเป็นประเทศเดียวกับที่แร้งฝูงอื่นได้บินเกาะหมู่ ไปสร้างปรากฏการณ์ ‘แร้งลง’ ล่วงหน้าเป็นจำนวนมาก เนื่องจากของเน่าของเสีย เกิดขึ้นจนเต็มประเทศนั้น อันเป็นผลพวงมาจากการที่เผด็จการทหาร เข้ายึดอำนาจไปจากประชาชน จึงเหมาะแก่การลงหาและเสพภักษาหาร ของฝูงแร้งเป็นอย่างยิ่ง
อย่างไรก็ตาม การไปถึงของแร้งฝูงก่อนหน้านั้น ยังเป็นการบินไปถึงตามหลัง
วงศาคณาญาติของสัตว์อัปมงคล อันประกอบด้วย เหี้ย ตะกวด แลน ซึ่งเป็นสัตว์ประจำถิ่น ที่มาสิงสู่ซากเน่าเสียของประเทศนั้น อยู่ก่อนหน้าแล้วมากมาย
แถมไอ้เดียรัจฉานเวรพวกนี้ มันไม่ได้กัดกินเฉพาะของตาย หากแต่ยังรุมกัดกินของเป็นกระทั่งฝูงสัตว์เลี้ยง เป็ด ไก่ ทรัพย์สินของพลเมือง อย่างไม่เลือกหน้าอินทร์หน้าพรหม!
อุกอาจ...จนถึงขั้นรุมกันแดกได้ แม้กระทั่ง ‘รัฐธรรมนูญ’ ของชาตินั้นเลยทีเดียว!!
นี่เอง...เป็นสาเหตุให้ประเทศที่น่าสงสาร ทรุดโทรมลงอย่างน่ากลัว!!!
เมื่อคำฝายทิ้งจดหมาย ลงตู้ไปรษณีย์เรียบร้อยแล้ว เขากลับไปจับด้ามไม้กวาด เพื่อทำหน้าที่พลเมืองที่ขยันขันแข็ง ในหน้าที่การงานของตนต่อไป แต่...
.
...หากเจ้าหนุ่มพลเมืองแสนจะขันนคร จะเหลือบตา มองขึ้นไปบนท้องฟ้าสักนิด
จะเห็นแร้งตาโปนตัวนั้น ขยับปีก ส่งสัญญาณแจ้งรหัส ให้บริวารในฝูงของตนรู้แล้ว...
บินทะยานเปลี่ยนทิศทาง ตรงไปยังประเทศตามจ่าหน้าซองนั้นตั้งอยู่ โดยทันที!
