หลายคนอาจจะบอกว่า...เป็นเรื่องธรรมดาของข้าราชการระดับสูง ที่ต้องเกาะติดนักการเมือง เพื่อตัวเองจะได้ครองอำนาจราชการได้ยาวไกล
ก็ไม่ว่าอะไรกัน...ถ้าเหล่าข้าราชการเหล่านั้น
ทำงานเพื่อชาติ
เพื่อประชาชน!!
ตั้งใจจริงในการปฏิบัติหน้าที่ด้วยความซื่อสัตย์สุจริต ไม่คิดคดทรยศต่อแผ่นดิน
ต้องอนุโมทนาสาธุกันละ!
เท่าที่รู้ เท่าที่เห็น ประสบพบกันมา...ไม่ค่อยจะได้พบได้เห็นข้าราชการส่วนใหญ่ตั้งใจทำหน้าที่เพื่อชาติ เพื่อประชาชน เพื่อแผ่นดินกันจริงๆ...น้อยมาก
โดยเฉพาะคนมีอำนาจในหน่วยราชการ ที่มีงบประมาณปีละพันล้านหมื่นล้านขึ้นไป...ส่วนใหญ่ก็จะมองหาส่วนแบ่งจากการใช้งบประมาณนี่แหละ
ตาลุกตาโตกับการผลาญงบประมาณแผ่นดินอยู่ร่ำไปครับ!
กรมราชทัณฑ์ ที่มีนักวิ่งลงลู่แข่งขันกันในขณะนี้...มีทั้งวิ่งอยู่ วิ่งกลับ วิ่งเสียบ วิ่งขึ้น ส่วนใหญ่มองเห็นอนาคตที่ห่อหุ้มด้วยบารมีจากงบประมาณ
จำนวน 7 พันล้านบาท!!
ที่เคยเอามาใส่กระเป๋าเป็นการส่วนตัวเกือบครึ่งหนึ่ง...
ยกตัวอย่างให้เห็นกันเลย...งบประมาณจากการจัดจ้างจัดซื้อ ปีละ 1 พันล้านบาท
รายได้จากแรงงานทาส...ผู้ต้องขังที่ใช้แรงงานรับจ้าง จะถูกตัดทอนไว้เป็นทุนของผู้ใหญ่ ปีละเป็นร้อยล้านบาท
การแต่งตั้งโยกย้ายระดับล่างๆ ลงมา...ไม่มีใครได้มาโดยไม่มีการซื้อตำแหน่ง ตกอยู่ในมือใคร จำนวนมากมายเท่าไร เป็นที่รู้กันอยู่
นายมีผลประโยชน์ ลูกน้องอดมื้อกินมื้อ...เงินเดือนพอแค่ยาไส้ ก็ต้องหันไปหากินกับนักโทษ
วิธีหากินกับนักโทษ...นักโทษหน้าใหม่คนไหนที่มีฐานะดี เข้าไปตกอยู่ในแดนใดก็แล้วแต่ ครั้งแรกๆ ก็จะถูกใช้งานหนัก...เช่น แบกถุงเมล์ (แบกขี้) อย่างป่าเถื่อน เป็นต้น
ถ้ามีเงินให้ผู้คุมหรือนาย นักโทษคนนั้นก็ใช้เงินซื้อความเถื่อนนั้นได้ทันที
พวกนักโทษระดับวีไอพี บรรดาเจ้าพ่อผู้มีอิทธิพล จิกหัวคนพวกนี้ใช้ได้ตลอดกาล
มีความเป็นอยู่อุดมสมบูรณ์ทุกอย่าง เหมือนกับการใช้ชีวิตนอกคุก...อยากได้อะไร ต้องการอะไร ต้องหามาให้ได้หมด
โดยเฉพาะนักโทษยาเสพติด...ที่รอการประหาร หรือตัดสินจำคุกตลอดชีวิต มีความเป็นอยู่เหนือชั้นกว่านักโทษอื่น
แม้แต่วงการเจ้าพ่อในคุก ก็ต้องหากินกับนักโทษค้ายาบ้า
กลโกงในหลายๆ ทางที่ผู้มีอำนาจในกรมราชทัณฑ์ค้นคิดกันหากินกับนักโทษ มีร้อยแปดพันประการ ที่พวกเขาสามารถจัดตั้งเพื่อให้เกิดผลประโยชน์ร่วมกันกับกลุ่มพ่อค้าจัดซื้อจัดจ้าง ฯลฯ
มีเรื่องเล่าขำไม่ออกอยู่หลายเรื่อง...ยกตัวอย่างเรื่องการกำหนดคุณภาพอาหารนักโทษ ตามมาตรฐานข้อตกลง
ทางเรือนจำภาคเหนือแห่งหนึ่ง...บีบบังคับให้ผู้รับเหมาทำอาหารให้นักโทษในเรือนจำแห่งนั้น ใช้ปลาทูสดๆ มาปรุง...เขาจะหาปลาทูสดที่ไหนในภาคเหนือ ที่อยู่ห่างไกลทะเลเช่นนั้น
ถ้าทำตามไม่ได้ จะถูกตัดสิทธิ์นั้นไป
ในที่สุดก็ตกลงกันได้...เพราะได้เพิ่มส่วนแบ่งให้ตามความต้องการ
นี่เพียงเศษส่วนเล็กๆ น้อยๆ ภายในแดนสนธยา คุกที่เต็มไปด้วยผลประโยชน์...ไม่ใช่แหล่งคืนคนดีสู่สังคมแต่อย่างใดครับ
ถ้าท่านรัฐมนตรีเลือกนักวิ่งพวกนี้เข้าไปปักหลักตั้งฐานผลประโยชน์มหาศาลในคุก...แล้วมาแบ่งปันกัน ก็ตามแต่ท่านเถอะ
