วันนี้เป็นวันวิสาขบูชา ตรงกับวันประสูติ ตรัสรู้ และปรินิพพาน ของสมเด็จพระบรมศาสดา เป็นวันสำคัญสูงสุดของพุทธศาสนิกชนชาวไทย ซึ่งเป็นประเทศที่มีประชากรชาวพุทธถึง 95 เปอร์เซ็นต์ เช่นเดียวกับชาวพุทธทั่วโลกที่ยึดถือวันวิสาขบูชา เป็นวันสำคัญทางศาสนาพุทธกันอย่างพร้อมเพรียง แม้แต่องค์การสหประชาชาติก็ได้ ประกาศยกย่องให้วันขึ้น 15 คํ่า เดือน 6 ของทุกปี เป็น “วันวิสาขบูชาโลก” ให้เป็นวันสำคัญสากล ตั้งแต่ พ.ศ.2542 เป็นต้นไป และได้กำหนดให้วันวิสาขบูชาเป็นวันหยุดของสหประชาชาติประจำปี “แม่ลูกจันทร์” ยํ้าประเด็นนี้เพื่อให้พี่น้องชาวพุทธมีความภาคภูมิใจว่าพระพุทธศาสนาไม่ใช่เป็นศาสนาเฉพาะ ชาวเอเชีย แต่เป็นศาสนาสากลที่ได้รับการนับถือศรัทธาจากสังคมโลกทั้งมวล!! ข้อสำคัญ ไม่มีศาสนาใดที่เข้าถึงต้นเหตุของความทุกข์ และหนทางดับทุกข์ได้อย่างวิเศษเท่าพระธรรมคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเรา ศาสนาพุทธเป็นหลักปรัชญาสากลที่สามารถพิสูจน์ด้วยการปฏิบัติอย่างแท้จริง!! ชาวพุทธทุกคนควรปลื้มใจว่าการอยู่ภายใต้ร่มเงาแห่งพระบวรพุทธศาสนา เป็นทางเลือกที่ประเสริฐสุดของมนุษยชาติทั้งปวง แต่ที่น่าปลื้มใจยิ่งกว่าคือ การที่ที่ประชุมชาวพุทธทั่วโลกได้มีมติเป็นเอกฉันท์เลือกประเทศไทยเป็น “ศูนย์กลางศาสนาพุทธโลก” อย่างเป็นทางการ การได้รับความเชื่อมั่นจากพี่น้อง ชาวพุทธทั่วโลกให้เมืองไทยเป็นศูนย์กลาง จึงเป็นภารกิจสำคัญของชาวไทยที่ต้อง สืบสานพระพุทธศาสนาให้ยั่งยืนเข้มแข็ง ตลอดไป แต่ก็น่าเสียดายที่คนไทยส่วนใหญ่ ซึ่งอยู่ในดินแดนอันเป็นศูนย์กลางศาสนา พุทธโลกยังไม่ “เข้าถึง” หลักธรรมที่พระพุทธเจ้าทรงสอนไว้ คือเป็นชาวพุทธแต่เปลือกเท่านั้นเอง เมื่อมีวันสำคัญทางศาสนา ไม่ว่าจะเป็นเทศกาลวิสาขบูชา มาฆบูชา อาสาฬหบูชา ทอดกฐิน ทอดผ้าป่า เข้าพรรษา ออกพรรษา ฯลฯ คนไทยก็เข้าวัด ตักบาตรทำบุญ ฟังเทศน์ เวียนเทียน ฯลฯ ตามประเพณี แต่ไม่ได้น้อมนำหลักธรรมคำสอนของพระบรมศาสดาไปปฏิบัติบูชา ทั้งๆที่หลักคำสอนซึ่งเป็นหัวใจของศาสนาพุทธมีเพียง 3 ข้อคือ...1, ทำความดี 2, ละเว้นความชั่ว 3, ทำจิตใจให้แจ่มใสเบิกบาน ใครปฏิบัติได้ทั้ง 3 ข้อนี้ จะพ้นทุกข์แน่นอน!! แต่ในโลกแห่งความเป็นจริง การทำความดี ละเว้นความชั่ว ทำจิตใจให้แจ่มใสเบิกบาน สามารถปฏิบัติได้แค่ชั่วครั้งชั่วคราว ยากแสนสาหัสที่จะปฏิบัติอย่างเคร่งครัดตลอดไป เพราะใจเรายังมีกิเลส คือ โลภะ โมหะ โทสะ เป็นเจ้าเรือน ฉันใดก็ฉันเพล “แม่ลูกจันทร์” เองก็เหมือนกัน ที่เป็นเช่นนั้นเพราะเราขาด “ขันติ” ความอดกลั้นที่จะเอาชนะความทุกข์อย่างถาวร พูดให้เป็นหลักธรรมคือ เรายังไม่เข้าถึง “มรรค 8” ซึ่งเป็นแนวทางที่เดินไปสู่ความดับทุกข์อย่างแท้จริง เมื่อเรามีความทุกข์ แต่ไม่เดินเข้า ไปหาทางดับทุกข์ เราก็ยังไม่พ้นทุกข์ ฉะนี้แล เมืองไทยศูนย์กลางศาสนาพุทธโลกจึงมีแต่ความวุ่นวาย มีแต่ความยุ่งยาก มีแต่ความขัดแย้ง มีแต่ความเกลียดชัง สรุปว่าเมื่อเรายังดับทุกข์ไม่ได้ ก็พยายามอย่าเพิ่มทุกข์ให้ตัวเอง แต่การปฏิวัติไม่ใช่วิธีดับทุกข์นะคุณโยม. แม่ลูกจันทร์
